Hallo :)

Het is weer een tijdje geleden, dus ik zal nog maar eens een korte update geven van wat hier nog allemaal is gebeurd. Om te beginnen hebben we Mie ontmoet, de uitbaatster van de ViaVia hier in Yogyakarta. Nu weten we dus duidelijk wat er hier allemaal van ons wordt verwacht. Ik zal een SWOT-analyse (sterktes, zwaktes, kansen en bedreigingen analyse) van de ViaVia in Yogyakarta moeten maken. Ook ga ik een Indonesisch kookboek schrijven, samen met de voormalige chef van de ViaVia, Made. Voor het publiceren van het kookboek zal ik waarschijnlijk ook de promotie hiervan op mij nemen.

Vorige week heb ik al hard gewerkt aan deze opdrachten, maar toch ook nog wat aan ontspanning gedaan. Woensdag avond hebben we deelgenomen aan een initiatieles Frans die aan het personeel en geïnteresseerden werd gegeven. Het was voor ons super grappis om te horen omdat de Indonesiërs sommige klanken zoals de ‘eu’ en ‘uu’ absoluut niet kunnen uitspreken.

Vrijdag hebben we ’s ochtends deelgenomen aan een ‘laughing yoga’ les. De naam verklapt natuurlijk al grotendeels wat zoiets inhoudt. We hebben met heel het personeel zotte dingen moeten doen waardoor we gigantisch hard hebben gelachen. Tussen al het lachen door waren er ook enkele ademhalingsoefeningen en we sloten af met een meditatiesessie. Die meditatie was helaas in het Bahasa Indonesia waardoor Li en ik bijna in slaap zijn gesukkeld. Het resultaat: relaxed voor de rest van de dag :)

Zondag was geen rustdag voor ons. Om 8u ’s morgens zijn we vanuit de ViaVia vertrokken richting het platteland. Met de fiets wel te verstaan (dit is hier eerder uitzondering dan regel). Hier hebben we 5u rondgefietst langs de rijst-en rietsuikervelden en tempeh leren maken (een soort koekje voor vegetariërs, gemaakt van soja-zaden, het geheel 2 dagen laten gisten/schimmelen en dan bakken in de pan). Ook heb ik rijst mogen planten en oogsten, lekker tot mijn knieën in de warme modder :) hierna zijn we op de traditionele manier bakstenen gaan maken en een boerderij gaan bezoeken. Het is heel indrukwekkend om te zien hoe hard de mensen hier werken, en zeker deze dag, het was de warmste die ik hier tot nu toe heb meegemaakt. (met alle gevolgen vandien, lees: zonneallergie ondanks het overvloedig gebruik van zonnecrème met factor 50) Li en ik zijn, toen we terug waren, lekker gaan afkoelen in het zwembad van een hotel hier in de buurt.

Gisteren heb ik ’s avonds een holebi happening bijgewoond. Er waren optredens van drag queens, gastsprekers enz. Een heel mooi initiatief gebracht door zeer sterke mensen die voor zichzelf durven opkomen. Homosexuelen hebben het hier namelijk nog moeilijker dan bij ons doordat hun geloof het niet goedkeurt. De meeste mensen die zich hier ‘outen’ worden dan ook vaak de rug toegekeerd door hun familie en er worden regelmatig holebi’s op straat in elkaar geslagen. De meeste mensen die mee in de organisatie van het evenement zaten, hadden hier thuis dan ook nog niets van gezegd (ook al waren ze niet homosexueel).

Voila :) dat was het weer voor deze keer, volgende keer meer dan dat, maar eerst nog een paar weetjes:

De politie is hier erg corrupt. Dit komt doordat je 1 000 000 rupiah moet neertellen vooraleer je agent mag worden. Dit bedrag komt ongeveer neer op een kleine 100 euro (wat hier erg veel is). Agenten doen er dus alles aan om deze ‘investering’ terug te kunnen verdienen. De toeristen laten ze hier in Yogya gelukkig meestal met rust.

Ook tampons zijn hier gigantisch duur: 10 000 Rp per stuk (ongeveer 80 cent). Geen enkele Indonesiër die zich deze dan ook kan aanschaffen.

Li en ik krijgen sinds kort Indonesische les en we hopen na drie maanden toch iets te kunnen verstaan van wat ze hier allemaal zeggen :) de taal is grammaticaal relatief gemakkelijk, maar de woorden zijn heel moeilijk te onthouden omdat je ze nergens aan kan koppelen. Toch duiken er hier en daar wat Nederlandse woordjes op: gratis, kursus, asbak, poteloot, handoek, knalpot, teh, …

De visjes die hier in plastieken bekertjes worden verkocht (zie foto’s op facebook) worden blijkbaar gebruikt in vis-gevechten. Ja inderdaad, ik had er ook nog nooit van gehoord, aan hanengevechten doen ze hier trouwens ook.

De Indonesiërs hebben meestal lange broeken en T-shirts aan, dit terwijl het hier gigantisch heet is! Waarom? Ze willen zo wit/blank mogelijk blijven en leven hier met de gedachte: hoe bruiner je bent, hoe armer..